لایه های لوله گوارشی

کل لوله گوارشی دارای یک ساختار عمومی است که از داخل به خارج عبارتند از:

1.  لایه مخاطی

2. لایه زیرمخاطی

3. لایه ماهیچه ای

4- لایه بیرونی ( ادوانتیس و یا طبقه سروزی)

لایه بیرونی بسته به موقیت عضو حالت آن تغییر می کند : لایه بیرونی در بعضی جاها مثل مری و انتهای راست روده از نوع ادوانتیس (بافت پیوندی سست) است ولی بقیه جاها از نوع سروز می باشد . بنابراین اعضایی که در حفره شکم قرار دارند و صفاق آنرا می پوشاند همگی دارای سروز است ولی مری و انتهای راست روده چون  خارج  از حفره صفاق است از نوع ادوانتیس می باشد.

پس در ساختارهایی که خارج از حفره شکمی قرار دارند، لایه بیرونی ادوانتیس نامیده می‌شود. پرده‌های سروزی اطراف اندام های حفره شکمی شامل دو لایه می‌باشند که یک لایه آن به سطح ارگلان می‌چسبد و لایه احشایی نامیده می‌شود و لایه دیگر آن به جدار حفره می‌چسبد و لایه جداری نامیده می‌شود. فضای بین دو لایه حاوی مایع شفافی به نام مایع سروزی است که از پرده‌های سروزی تشکیل تراوش می‌شود. پرده سروزی اطراف لوله گوارش صفاق، اطراف قلب پری‌کارد و اطراف ریه‌ها جنب نام دارد.

صفاق وسیع‌ترین غشای سروزی بدن است. به غشای سروزی دور قلب پیراشامه (پریکارد) و لایه سروزی دور ریه پرده جنب (پلور) گفته می‌شود. لایه سروزی کاملاً از ادوانتیس متفاوت است. در واقع سروز علاوه بر بافت پیوندی دارای یک لایه بافت پوششی (مزوتلیوم) نیز می باشد.